April 5, 2009

SMILE


Kerek!I'm now moving on,slowly but surely, with a SMILE! Actually wala naman talaga kong karaptan ma-sad,ma-depress or magalit sa kanya kasi wala naman talaga. That's what I realizaed ng bonggang bongga. Buti na lang marami akong friends na supportive. Yun tipong straight to the point kung makapagpayo. Yung tipong nakaka-offend pero totoo. Haha. Anyway, truth really hurts naman kasi eh so yun.

Most of my friends are telling me that I have to let go of HIM. Eh wala naman akong dapat i-let go kasi wala naman talaga pero kasi feelingera ako eh so dapat ko na talaga syang i-let go sago manggo agogo. Yung mga super ultra mega supportive friends, sabi nila, tigilan ko na daw yung pag-eexpect at wag na daw akong umasa kasi walang mangyayari sa inyo. Hahaha. Oh diba?hehehe. Pero ayun. Kelangan kasi sa akin pinapamukha ng bonggang bongga eh.

Yung isa ko pang friend,sabi nya, try ko daw maawa sa sarili ko. Kerek din yun! Hindi kasi ko marunong maawa sa sarili ko eh. Haaay. Ayun, na-try ko naman at mukang effective naman sya.

Actually hindi pa talaga ko totally nakaka-move on. Maarte ako eh. Hahaha. Pero carry ko na yung mga pangyayari. Ang feeling ko naman kasi eh. Masyado kong nag-expect sa kanya, eh sino nga ba naman ako diba?Mas importante si girl. So yun. Taena ang sakit nung part na yun ha!Aaminin ko yan! Anyways,basta OK na ako. Ewan ko lang pag nakita ko sya ulet. Hahaha. Bahala na. Sana parang wala na lang nagyari sa amin and sana pag nagkita kami eh parang normal na lang kami. Ayoko na nung katulad dati, yung tipong landian, lingkisan, yakapan and all. Hahaha. Hindi ko na kakayanin yun.

Buti na lang may thesis kami so dun na lang ako magfo-focus. Heheh.
Moral lesson: Gawin nyo na thesis nyo pag summer para dun lang ang isip nyo!Hahaha

No comments: